TEKAMÜL YOLCULUĞU ✨
“Benim kalbim pusulamdır…”
Hayat dediğimiz bu yol; bazen otoban gibi düz, bazen dar ve virajlı, bazense bilinmez bir patika…
Ama yön her zaman içe doğru.
İyilik de kötülük de birer seçim aslında.
Özgür iradenin terazisinde tartılan, her an yeniden niyet ettiğimiz bir hal, bir tutum…
Ve her verdiğimiz kararla güzergâh yeniden hesaplanıyor.
Varacağımız yer bellidir belki… Ama hangi yollardan, nasıl geçeceğimiz bizim seçimimizdir.
Düşüyorum…
Kalkıyorum.
Duruyorum.
Mola veriyorum.
Hızlanıyorum.
Kavşakları kaçırıyorum.
Dönülmez denilen yerlerden geri dönüyorum…
Kırmızıda bekliyorum.
Turuncuda sabrediyorum.
Bazen yoruluyorum, kenara çekip dörtlüleri yakıyorum.
Ama sonra tekrar çalıştırıyorum iç motorumu. Çünkü ben yoldayım. Ve bu yolculuk benim tekâmülüm.
Bazen manzara öyle güzel ki; sadece durup seyrediyorum…
Bazen yol karanlık. Uzunları yakıyorum, temkinli gidiyorum.
Yol arkadaşlarım değişiyor, bazen yalnızım.
Ama içimde derin bir bilgi var:
“Varacağım nokta, ben doğmadan önce kalbime mühürlendi.”
Bazen öfkeleniyorum, kornaya basıyorum.
Bazen geri dönüyorum…
Sevdiğim bir manzarayı bir daha görmek istiyorum çünkü.
Sonra sakinleşiyorum.
Yeni kararlar alıyorum.
Ruhumu okşayan bir müzik açıyorum.
Ve devam ediyorum…
Durduğumu sandığım anlarda bile aslında ilerliyorum.
Çünkü tekâmül dediğin şey; hiçbir zaman durmaz.
Bazen ağırdan alır, bazen gaza basar.
Ama hep gider.
Ve her ruh, kendi hızında yürür bu yolu.
Kimse kimseden daha ileride ya da geride değildir.
Çünkü hepimiz kendi rotamızda ilerliyoruz.
Yolda gördüğüm her insan aslında içimdeki başka bir parçam…
Yansımam.
Bana beni hatırlatmak için karşıma çıkan bir versiyonum.
Döner kavşaklardan geçerken artık biliyorum;
Benimle aynı frekansta olmayanlara sadece yol veriyorum. Geçip gitmelerine izin veriyorum.
Biri camını açıp soruyor bazen:
“Kaybolmaktan korkmuyor musun?”
Gülümsüyorum…
“Benim kalbim pusulamdır,” diyorum.
“En karanlık gecelerde bile içimde bir nur yanar. O öyle bir ışık ki… Beni hep en doğru yere taşır. O yüzden korkmuyorum. Teslimim.”
Her sabah, bir önceki versiyonumdan daha bütün, daha farkında, daha yumuşak bir ben olmak için çıkıyorum yola.
Ve her karşılaşmada fark ediyorum ki:
Aslında yol boyu karşılaştığım herkes yine benim bir yansımammış.
Bugün de direksiyona geçiyorum.
Kalbimi pusula yapıp sadece sürüyorum.
Yolda bir yerde karşılaşırsak eğer, birbirimize gülümsemeyi hatırlayalım olur mu?
✨ İyi yolculuklar, güzel ruh.
Yolda kal, kendinle…
Burçin Üre Salnur
Estetisyen & Fitoterapist & Farkındalık Rehberi Burçin Üre Salnur
